Herkesin Ağbisiydi

Bugün gelişen teknoloji ile gazeteleri çıkarmak, yayınlamak 50 yıl öncesine göre çok daha kolaydır. 50 yıl önce gazeteler elle dizilir. Saçtan kalıplara basılırdı. Fotoğraf yayınlamak da çok zordu. Fotoğrafın klişesi yapılması gerekiyordu. Habercilikte kullanılan fotoğraf filmi pahalıydı. Özellikle filmleri şehir gazetelerinde idareli kullanılmak gerekiyordu.
Gazete çıktıktan bir gün sonra, basılan gazetenin kurşunları yeniden kalıplara dökülürdü. Gazetenin saçtan kalıpları, yeni gazete basılmak üzere kimyasal maddeler kullanılarak silinirdi.
İşte tam 50 yıl önce dün 79 yaşında sonsuzluğa uğurladığımız Oğuz Türkmen, Eskişehir’e şehir gazetesi olarak İstikbal’i yayınlamak için kolları sıvadı. Gazete çıkarmanın zorluklarını aklına bile getirmedi. 50 yıl içinde gelişen her teknolojiyi gazetesine uyguladı. Benim de bildiğim onlarca kişi İstikbal gazetesinde çalışarak, emekli oldu. Evine ekmeğini İstikbal gazetesinde kazanarak götürdü.
Türkmen, gazetesini her gün modernleştirme için çaba harcarken, diğer şehir gazetelerinin de çıtayı yükseltmesine katkıda bulundu. O bir ekoldü. Ekol demek bir anlamda okul demektir. Türkmen’in gazetesi okul görevi de görerek, önemli gazeteciler yetişmesine katkıda bulunurken, Eskişehir’in de gelişmesine katkıda bulundu.
Oğuz Türkmen’in gazete sahibi olarak elbette bir siyasi düşüncesi vardı. Ancak, gazetecikte herkese aynı mesafede durdu. Her görüşten partinin, sivil toplum kuruluşlarının gazetesinde dengeli bir şekilde yer bulması için üzerine düşeni yaptı. Milliyet de çalışırken, İstikbal gazetesine giderdim. Gazete hazırlanırken, gazete çalışanlarının, muhabirlerin yanına küçük taburesini çekerek otururdu. Muhabirler ve çalışanları ile Eskişehir gündemini değerlendirirdi. Eskişehir’deki her gelişmeyi yakından takip ederdi.
Her zaman Eskişehir’i ve ülkesini savundu. Ben İstikbal da çalışmadım. Ama Oğuz Türkmen benim içinde bir Ağbi ve saygı duyulacak kişiydi. Zaman zaman bizimle de bir araya gelirdi. Özellikle, gazete personeli için düzenlediği hamsi günlerine pek çok kez beni de davet etti. Gönlü ve sofrası herkese açıktı. 4 yıl önce derneğimiz Çağdaş Gazeteciler Derneği’nin geçmişteki yöneticilerine Uğur Mumcu gecesinde plaket vermek istedik. Plaketleri de şehrimizdeki bir gazete patronunun vermesinin uygun olacağını düşündük. Herkes “Oğuz Türkmen olsun” dedi. Oğuz Ağbi de bizi kırmayarak gecemize katıldı. Arkadaşlarımıza hepimizin adına Uğur Mumcu ödüllerini verdi. Bu gecenin fotoğrafını Rahmi Emeç arkadaşımız sosyal medyada paylaşarak, Oğuz Ağbi ile ilgili bir de duygusal bir yazı yazdı. O artık aramızda yok. Dün Eskişehirliler ona son görevlerini yapmak için, cenaze töreninin yapıldığı camiyi doldurdu. Camide de, her görüşten, her meslekten insan vardı. Oğuz Ağbimiz bizimle yaşamaya devam edecek. Mekânı cennet olsun.