Anne lütfen ölme...

Annemi mi düşündüm, oğlumu mu bilmiyorum.
Anne lütfen ölme...
Korku, acı. Öylece duruyor orada.
Ben de içindeyim ama. Ateşe çok yakın bir yerdeyim.
Nasıl bir yalnızlık bu.
Nasıl bir acı, uyuyunca geçmeyeninden.
Kız çocuğunun adı yok haberlerde: F.B.B.
Şimdi annesi de yok, babası da.
Öyle bir yalnızlık ki bu o babayı dahi affeder belki günün birinde.
Emine Bulut’un kızının adı ne?
Bir adamı çocuğunun annesini öldürmekten hangi ceza alıkoyar.
Hangi ceza fazla bu vicdan yükünden?
Benim başıma gelmez diye düşünür ya insan duyduğunda kötü şeyleri.
Bu kez öyle olmuyor.
Topyekün ölüyoruz.
Hangi ceza alıkoyar bir anneyi evladının önünde öldürmekten bir adamı?
Ne karar verdirir? Ne vaz geçirir?
Ben bilmiyorum.
Dipsiz dipsiz düşüyorum ama.
Son sözünü duymadığımız ne çok can yitiyor.
Nasıl bir eğitim önler öldürmeyi?
O görüntüleri kim çekti?
Nasıl bir eğitim duyarsız bırakmaz, o bıçağı tutanın elini tutar engel olur?
Ne buna engel olur?
Kitap okumak şiddete engel olur mu?
Yardım etmedi mi etraftakiler? Ya görüntüyü çeken? Bir anda mı olup bitti herşey.
Bir başkasını boş verin biz ne yapmalıyız?
Nasıl sarılır o küçük kızın yaraları?
Kimse yardım etmedi.
Kimse koruyamadı.
Topyekün öldük. Biz öldük.
Herkesin ortasında hem de.
Güpegündüz.
İzlediler/ izledik/ öldük...