Beyaz sabun adaleti

Hiç aklıma gelmezdi demek istiyorum. O zaman hepimizde kodlu olan o “kötü bir şey olacakmış” hissi neydi? Yıllardır hiç geçmeyen. Hep hazırlıklı olduğumuz. Gülümsemeye çalışsak aklımıza gelen.
O gün geldi sanki, o güne benzer günler ya da. Kötü şeyler oluyor. Top yekûn hem de.
Ya olursa dediğimiz olunca rahatladık mı? Bir şey olacak ve kendimizi, ailemizi korumak zorunda kalacağız. Bir şey olacak. Kötü şeyler. Kötü, kötü, kötü. Üşüme hissinin eşlik ettiği.
Beyaz sabun…
Henüz aşısını ve tedavisini bilmediğimiz bir virüs bizi hasta ediyor. Bazılarımızı daha çok hasta ediyor. Bazı yaş gruplarını. Sebebini dahi bilmiyoruz. Neden çocuklar da ağır seyretmiyor bilmiyoruz. Neden yaş bu kadar etkili bilmiyoruz. Kimde ağır seyredecek. Kimde nasıl etki edecek bilmiyoruz.
Tek adil olan beyaz sabun. Hepimizin ellerini aynı oranda temizliyor. Beyaz sabun yetiyor. Suya, hele de sıcak suya. Beyaz sabuna ulaştık mı tamam. 
Korkacak ve güvenecek ne çok şey var. 
Sevdiklerim hasta olacak mı? Olduklarında yanlarında olabilecek miyim? İşe gitmem lazım. Birilerinin maaş ödemesi, birilerinin de maaş alması lazım. Büyüdüğümü unutmamam lazım. Kontrol altında tutmam lazım. 
Bir de güvenmek. Bir adam çıktı haberlere. Ben güvendim ona. Elinden geleni yapacağına inandım. Söylediklerine inandım. Gerçekten üzüldüğüne gerçekten düşündüğüne inandım. Hulusi Kentmen’e benzettiklerini gördüm. Onun olduğu tüm filmlerin sonu mutlu biter dedim. 
Sesinin titrediğini duydum. Üzülüyor, önemsiyor ama ne yapılacağını da biliyor dedim. Bizimle konuşmayı da önemsiyor dedim. Bilmemizi önemsiyor. 
Kaybolduğumuzda yol gösterecek gibi. Ödenecek faturalar var. Beyaz sabun bir de…
Devlet de baba gibi olmalı değil mi?