Lületaşı imalatçısı Görkem Yılmaz, çarşının geçmişten bugüne değişen yüzünü anlattı. “1955’ler de açıldı burası. O zamanlar pasaj gibiydi. İçeride kuaför, berber ve başka birçok esnaf vardı” diyen Yılmaz, çarşının bir dönem adeta şehrin ticaret kalbi olduğunu belirtti.
Zaman içinde bu canlılığının yerini sessizliğe bıraktığını aktaran Yılmaz, çarşının çöküşünün dönüm noktasını ise 2005 yılına bağladı. “2005’te pasaj boşaldı” diyen Yılmaz, arkasındaki Yunus Emre Halk Çarşısı’na çıkan köprünün yıkılmasıyla bölgenin önemini yitirdiğini ifade etti: “Orada bir köprü vardı, ara geçit gibiydi. Köprü yıkılınca burası da boş kaldı” diyen Yılmaz, “Bugün, Lületaşı Çarşısı’nda yalnızca birkaç usta kaldı” dedi. Görkem Yılmaz 8 yıldır burada üretim yaptığını, babasının ise 1975 yılında aynı çarşıda çırak olarak çalıştığını da sözlerine ekledi.
