Köyde çömlek yapımı ile geçinen 60 aile var. Çamur karma ve pişirme aşamalarında kadın işgücü yoğun olarak kullanılıyor. Ekilebilir arazinin sınırlı olması, hayvancılığın zorlaşması nedeniyle köyde yaşayanlar atadan kalma çömlekçilik işine sıkı, sıkı sarılmışlar.
Çömlek yapımına uygun toprak sadece Sorkun’dan çıkıyor civar köylerde yok. Bu nedenle köylüler toprak kaynaklarını iyi koruyor. Zahmetli bir iş ama köyün tek geçim kaynağı çömlekçilik. Çömlek geleneksel yöntemlerle çam odunu ateşinde açık havada pişiriliyor. Geçmiş yıllarda etraftaki çam ormanları tahrip edilmişse de artık kaçak kesim bitmiş. Odun orman idaresinden satın alınıyor.
Yapılan çömlekler doğu illeri hariç her yere gönderiliyor. Denizli, Uşak illerini kendilerine rakip görüyorlar ama yine de en kaliteli çömleğin Sorkun’da yapıldığını söylüyorlar.
Çömlek yapımında ailecek çalışılıyor ve ortalama bir ailenin yıllık geliri 200 Bin TL’nin biraz üstüne çıktı.
Sorkun köylüleri bir marka olamadıkları için ürünlerinin gerçek değerinden satılmadığını söylüyorlar.
KAYMAKAMLIKTAN DESTEK
Mihalıççık kaymakamlığı da, Eskişehir’e 92 km. uzaklıktaki bu yerleşim yerinde 800 yıldır süren çömlekçilik sanatını destekleyerek, kaymakamlığın internet sitesinde de Sorkun mahallesindeki çömlekçilik sanatının tanıtımı yapılıyor. Her evde bir çömlek atölyesinin olmasından övgü ile söz ediliyor. Meslek kuşaklarda kuşağa aktarılıyor.
YÜZYILLARDIR AYNI
Çömlek yapımı Sorkun mahallesinde, neolitik dönemde uygulanan teknikle bugünkü teknik benzerlik gösteriyor. Yapılan çömlekler açık ocaklarda pişiriliyor. Yörede üç farklı boy çömlek yapımı ilgi topluyor. En küçük boyuna “gıdı” , adı verilirken orta boyuna “cin” , büyük boyuna ise “birerlik” adı veriliyor. Ayrıca bütün bir kuzunun pişirilmesi amacıyla yapılmış olan çömlek de “kuzuluk” adını alıyor.
